මෙවන් සිතක්..........

මට ඉන්නට බෑ

යන්නට ඕනී

එක තැනක එක මො‍හාතක්

ඉන්නට බෑ

සැම තැනම දුවන

මේ චලිත සිත

කවදා නවතීද?

දැන්මම නවතීද

තව වැඩ

බොහාමයක් තිබේ

කර කියා ගැන්මට

ඒ ඉතිරි වැඩ

ඉක්මනින්ම

නිමකර දමන්නට

කාලයයි මේ........

සෙනෙහස් බඳුන......

පුරවා සෙනෙහස
වීදුරු බඳුනකට
කාලයක් තිස්සේ........

ඉරිතැළුනද
විටින් විට සෙනෙහස් පිරුණු
වීදුරු බඳුන,
පිරියම් කරමින්
මෙතෙක් කල්
පුරවාගත් ඒ සෙනෙහස් බඳුන
ඉරිතැලී බිඳී ගියේ මන්ද?

ඒත්..........

සෙනෙහස් බඳුන බිදී ගියද
තවමත් අවට ඉතිරිව ඇත
සෙනෙහස් බිඳක් හෝ....

ඒ සෙනෙහස් බිඳ
මහා ගංඟාවක් සේ සෙනෙහස
ගලාවිද
ඒ සෙනෙහෙ බිඳත්
වාෂ්ප වී යාවිද?
නැතිනම්
සදාකල් ඒසෙනෙහස් බිඳ පමනක්
සි‍තෙහි ලැගුම් ගනීද...?

දුප්පත් කොල්ලා........

තිබුණද පා දෙකම
ඔහු හට
පාවහන් දැම්මේ
දෑතෙ මන්දැයි ...
එහෙත්
සිහිවිකල් නැත
කිසි දිනක ඔහුගේ,

දෙපා යුග විකලවයි ඇත්තේ
ලෙලි ගැසෙන මුත්
වාරු දෑතම
දෑතෙ පාවහන් දමා ඇත්තේ .....

දෑත බිම තබා
යන්නෙ පැන පැන ....
මහ පොළොවෙ ඇදි ඇදී....
එසේ පැන පැන
යන ගමන් ඔහු
අතක් දිගු කොට
හිසත් නමලා
යමක් ඉල්ලා
හිඟමනේ යයි ......





මෙය බලන්ගොඩ නගරයේ එක් සත්‍යය සිදුවීමක් ඇසුරිණි...

මගේ රන් පුන් සඳේ.......

වළාකුළු තැනින් තැන
ඇති අහස් කුස් ඉමේ

එබි එබී බලන ඒ
රන් පාට පුන් සඳේ .........

මගේ හිත අව්ස්සන
ඔබෙ ඔමරි බැල්ම යට
යන්න යැයි කියනවද ?
මා හට
ඉන්නයැයි කියනවද ?

මගහැරී විටක ඔබ
වළාකුළින්,
එළිය දී මගෙ ලොවට
යළි වළාකුළෙහි සැඟව
අඳුර දෙන්නේ මන්ද....
කියනු මගෙ පුන් සඳේ.........
කියනු මගෙ පුන් සඳේ.........

මල් පොහොට්ටු.........

පිපී නැති ඒ මල්
පොහොට්ටුවෙ
වටේ සිටිනා
බඹර කුමරුන්
පිපෙන්නට පෙර
මල් පොහොට්ටුවවෙ
සෙමින් සෙමින්
රොන් උරා බොන්නට
කැරකැවෙන ඒ
බමර කුමරුන්.........

කුඩා වුවත් ඒ
මල් පොහොට්ටුව
බඹරු දුටුවිට
ඔමරි කරනා ....
බඹර කුමරෙක්
එයට ළං වී
රොන් උරා බී
ඉවවත ගිය පසු
පිපුණු මලකට
පියාඹා
එහිද රොන් බෙයි
සොඳින් සිඳගෙන.....

බලාපොරොත්තු............

මහමෙරක් සේ
බලාපොරොත්තු
පොදි බැඳන්
ගල් කුළක් සේ නොසෙල්වී
චිරාත් කල් වැජඹෙන්නට
වෙරදරයි...........

ඒ මහා ගල් පව්ව
විශාල අයිස් කන්දක්
වන්නට ඉඩ දිය නොහැක ..........

අනේ එහෙම උනොත්
ඒ අයිස් කුළ
ටිකෙන් ටික
දියවී සේදී යයි....?

අනේ මට බයයි............